Filmowe święta w TVN

Tegoroczne święta były dwudziestymi, w których towarzyszy nam w telewizji stacja TVN. Postanowiłem więc sprawdzić, jakimi hitami filmowymi w trakcie świąt i wigilii raczyła nas ta stacja telewizyjna w minionych latach i które filmy w czasie świąt emitowała najczęściej. Chodzi oczywiście o główną antenę, która od zawsze była dostępna dla posiadaczy zwykłych anten telewizyjnych.

Wpis świąteczny - co serwowały telewizje w wigilię w 1997 roku?

Wyobrażacie sobie święta, w których nie ma Kevina? Niektórzy twierdzą, że nie. Ja wręcz o takich świętach marzę. Choć o jednych, które byłyby inne pod tym względem... Mniejsza z tym. Pamiętacie, co telewizja emitowała w wigilię 1997 roku? Jasne, że nie - część miała po kilka lat, niektórych nie było na świecie, a ci znacznie starsi pamiętają wiele, ale nie świąteczne "dania" serwowane przez telewizję. W ramach ciekawostki prezentuję świąteczny program na 1997 rok. Rok wybrany nieprzypadkowo - wówczas to były pierwsze święta z TVN, telewizją powstałą zaledwie niecałe trzy miesiące wcześniej.

Ibisekcja

Krzysztof Ibisz znany jest nie tylko z tego, że z każdym rokiem robi(ł) się coraz młodszy, ale też z tego, że prowadził taką liczbę różnego rodzaju programów, że trudno znaleźć innego pracownika telewizji, który mógłby mu dorównać. Jednym z programów, którego był gospodarzem była "Ibisekcja".

Seriale Polsatu lat 90 - część 4

Oto kolejna porcja seriali, które swoją premierę miały na Polsacie w latach 90 ubiegłego wieku. Przedstawiam kolejnych pięć produkcji i zapewniam, że to jeszcze nie koniec. W dawnych czasach stacja ta emitowała dużo seriali, zarówno fajnych jak i mniej ciekawych.

Duety do mety

Bohaterem dzisiejszego wpisu będzie teleturniej "Duety do mety". Nie ukrywam, że nigdy nie byłem jakimś wielkim fanem owego teleturnieju, choć lubiłem wszelkiego rodzaju gry planszowe z "zadaniami", a teleturniej po części takie gry przypominał. Szczegóły dotyczące programu znajdziecie poniżej.

Decyzja należy do Ciebie

Pamiętacie program "Decyzja należy do Ciebie"? Niedzielne wieczory, audiotele i te sprawy? Trochę program przypominał dzisiejsze paradokumenty, z tym, że jedno z dwóch zakończeń wybierali (a przynajmniej tak nam, telewidzom, prowadzący program mówił) telewidzowie...

Jaki to bohater? Jaka to bajka?

Dziś w ramach wspomnień nie będzie opisu programu. Poniżej wrzucam pięć zdjęć bohaterów kreskówek z lat dziewięćdziesiątych. Ciekawe ilu osobom uda się odgadnąć, co to za bohater i z jakiej kreskówki...

Puchar Zoo i Zoo olimpiada

Najpierw w Canal Plus, później w TVN dawno temu leciały króciutkie bajki z serii "Puchar Zoo" i "Zoo olimpiada". 

Bajki były w moim odczuciu zabawne. Rywalizacja zwierząt na boisku piłkarskim lub stadionie olimpijskim - to było to, co chętnie się oglądało w przerwach między nieco "poważniejszymi" bajkami. Oczywiście rywalizacja nie była poważna, wystarczy choćby wspomnieć koguta, będącego arbitrem meczu, który w jednym odcinku pokazywał kartki w czterech kolorach. Albo sam opening - piłka ląduje w pucharze, a na niej siada kura i ją wysiaduje. Po czym piłka wybucha.... 

Nie wolno też zapomnieć o nieocenionym komentatorze zmagań - Janie Wężyku. "Owce zbaraniały z przerażenia", "Wilki wodzą baranim wzrokiem", itp. Komentarz bywał czasem niezwykle... ciekawy. A całość nie trwała długo, odcinki nie przekraczały dwóch minut. Choć dziś pewnie wiele osób stwierdzi, że owe bajki były beznadziejne, w moim odczuciu jest to jeden z tych momentów, do których chce się wracać. Chętnie przypomnę sobie w najbliższym czasie odcinki tychże bajeczek. Rywalizacja w piłkę między psami i kotami albo też rywalizacja zwana rzut bocianów na olimpiadzie... Brzmi ciekawie, prawda? Jeśli internet nie kłamie, nakręcono po 52 odcinki obydwu seriali animowanych.

Dziękuję za uwagę. Komentował Jan Wężyk.

Seriale Polsatu lat 90 - część 3

Oto trzecia część wpisu poświęconego serialom Polsatu lat 90. Tym razem bohaterami są seriale, które zna chyba każdy - któż bowiem nie słyszał o Supermanie, Robin Hoodzie czy MacGyverze? Kolejna, czwarta część, już niebawem na blogu.

Za metą

Zapomniany program sportowy, który w latach dziewięćdziesiątych emitowany był przez TVP 2. Zapomniany do tego stopnia, że trudno znaleźć o nim informacje. Dlatego dziś tylko krótki wpis dla upamiętnienia tego, czego już nie ma.

Program pojawiał się w czwartki po godzinie 20.00. Trwał około 40-50 minut. Nie jestem pewien, ale wydaje mi się, że prowadzącym był Włodzimierz Szaranowicz, mogę się jednak mylić. 

Po nazwie programu łatwo domyślić, że był to program sportowy. Pokazywano w nim krótkie relacje z różnych wydarzeń sportowych z minionego tygodnia. Oglądało się go z zaciekawieniem, bo były to jeszcze czasy, gdy transmisje sportowe nie były dostępne na wyciągnięcie ręki w kilkunastu kanałach. Skróty meczów, ważnych wydarzeń w innych dyscyplinach sportowych - to było coś, co mnie bardzo ciekawiło. 

Obecnie taki program raczej nie cieszyłby się zbyt wielkim zainteresowaniem. W dobie internetu, wielu kanałów sportowych i możliwością obejrzenia niemal wszystkiego, czego się chce taki program jak "Za metą" chyba nie miałby racji bytu. A może się mylę?

Domowe przedszkole

Gdzie jest słonko, kiedy śpi? Czy wilk zawsze bywa zły? Dokąd tupta nocą jeż? Takie pytania pojawiały się w piosence otwierającej kultowy program "Domowe przedszkole".

Pokolenie obecnych trzydziestolatków pamięta ów program doskonale, nieco starsi i nieco młodsi również. Gdy była możliwość, bo jeszcze nie chodziło się do szkoły, albo do szkoły chodziło się na późniejszą godzinę, obowiązkowo trzeba było zasiąść przed telewizorem, by popatrzeć na ten program, który za moich czasów (przełom lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych) emitowany był ok. 9.30 na jedynce.

Co oferowało "Domowe przedszkole"? Coś w sam raz dla kilkulatka. A więc naukę i zabawę. Można było poznać literki, cyferki, mówiono o różnych ważnych i ciekawych sprawach, które mogły zainteresować dzieci i o których one nie wiedziały, były oczywiście wierszyki, zagadki, rymowanki, opowiadania, bajki... Bodaj w każdy piątek gościem był z kolei Krasnal Hałabała, który opowiadał o miejscach, w których rzekomo był. Mówił o panujących zwyczajach, opisywał te miejsca, itp. Chyba właśnie dzięki temu programowi znałem już litery, zanim poszedłem do przedszkola.... 

Program emitowany był w latach 1982-2000, prowadzącymi były oczywiście "przedszkolanki", ale nie pamiętam, kto wcielał się w te role. W 2000 roku zniknął z powodu niskiej oglądalności. W 2006 roku reaktywowany, po czym zlikwidowany definitywnie w 2007 roku, a w jego miejsce powstało Jedynkowe Przedszkole.

Odcinki z lat 2006-07 są chyba dostępne na VOD w TVP. A piosenkę z czołówki znajdziecie w tym miejscu.

Dla ciebie wszystko

Do opisania tego programu skłonił mnie jeden z komentarzy pod innym wpisem. A więc dziś bohaterem będzie program "Dla ciebie wszystko".

Podstawowe informacje: program pojawił się na antenie TVN jesienią 2003 roku (emitowano go do 2004 roku). Prowadził go Hubert Urbański. Premiera - 7 września 2003. Program pojawiał się w niedziele ok. 20.30. Oparty był na licencji programu brytyjskiego.

Na czym polegał program? Brały w nim udział osoby, które chciałyby swoim bliskim sprawić niespodziankę i spełnić ich marzenie. Aby jednak owo marzenie zrealizować, osoba, która chciała sprawić przyjemność komuś innemu musiała wykonać jakieś zadanie. Na przykład osobie z lękiem wysokości kazano przelecieć się na paralotni. Oczywiście ta druga osoba aż do momentu nagrania programu w studiu nie mogła się o niczym dowiedzieć. Dopiero podczas wspomnianego nagrania miało się okazać, czy marzenie zostanie spełnione.

Program czasami oglądałem, ale wielkim jego miłośnikiem nie byłem. Ot, ciekawiły mnie zadania, jakie będą wykonywać uczestnicy. Podobno - przynajmniej na początku - tę pozycję śledziło ok. 3 miliony widzów. Gdyby ktoś szukał fragmentów programu w internecie to.... życzę powodzenia. Mnie nie udało się znaleźć żadnego.

Seriale Polsatu lat 90 - część 2

Dziś druga część seriali, które pojawiły się w Polsacie w latach dziewięćdziesiątych. Na liście znajdują się zarówno te, które śledziłem i lubiłem, jak i te, które niekoniecznie wzbudziły moje zainteresowanie.