Program pojawił się w TVP 1 w 1994 roku. Tytuł - "Zwyczajni niezwyczajni". Pierwszą prowadzącą była Anna Szulc, która zrezygnowała w 1995 roku. Jej rolę przejął Piotr Bałtroczyk, który już do końca emisji programu był jego prowadzącym. Przyznam, że gdy kilka lat później zobaczyłem Bałtroczyka w roli kabareciarza, byłem tym faktem mocno zaskoczony. No bo jak gość prowadzący taki program może się wygłupiać... Teraz sam się z tego śmieję.
Wracając do programu - w każdym odcinku prezentowano trzy historie zwykłych ludzi, którzy w trudnych sytuacjach zachwali się jak herosi. A to przedstawiono człowieka, który uratował kogoś z płonącego mieszkania, a to innego, który w ostatniej chwili wyciągnął kogoś z samochodu stojącego na torach, gdy właśnie nadjeżdżał pociąg, a to ktoś inny zapobiegł gwałtowi, a to ktoś uratował tonącego...
Program składał się z krótkiego filmu - rekonstrukcji zdarzeń, a także rozmowy z owym bohaterem. Odbywał się z udziałem publiczności w studiu. W późniejszych latach wprowadzono małą zmianę - prezentowano dwóch bohaterów, którzy kogoś uratowali w spektakularny sposób, trzecim bohaterem była zaś osoba, która na co dzień zajmowała się np. niepełnosprawnymi dziećmi.
Lubiłem oglądać ten program, dlatego też byłem niepocieszony, że nie był emitowany co tydzień. Pojawiał się chyba raz w miesiącu, w zależności od roku ok. 21.00 lub 22.00 w niedzielę. W ostatnich miesiącach został zaś chyba przeniesiony na wtorek, na godzinę 18.00. Został zdjęty z anteny bodaj w 2002 roku.
Jeden z fragmentów programu możecie zobaczyć w tym miejscu
Pomysłodawczynią, producentką i scenarzystką programu była pani Magda Nawrocka. Pierwsza część programu przedstawiała osobę, która ruszyła na ratunek innej w sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia. Pokazywano krótki film o zdarzeniu a w programie brały udział obie strony zdarzenia. Nie były to historie z ostatnich dni, a raczej pokazujące, jaki wpływ na życie obu osób miało opowiadane zdarzenie. O tym, że się przyjaźnią, pomagają sobie, interesują się wzajemnie swoim życiem. Oczywiście najważniejszą postacią był ratownik, który bez zastanowienia narażał swoje życie lub zdrowie, by ratować obcą osobę. Druga część programu pokazywała działaczy społecznych (wolontariuszy) poprzez pryzmat ich działalności. Były to różne aktywności: na rzecz dzieci zdrowych, chorych, osób samotnych, integrujących lokalne środowiska wokół jakiegoś problemu. W studiu telewizyjnym goście otrzymywali pamiątkową statuetkę autorstwa Andrzeja Pągowskiego.
OdpowiedzUsuń