Sto plus jeden

Dziś postanowiłem podjąć się karkołomnego zadania, a więc opisania programu, o którym bardzo niewiele można znaleźć w internecie. Dlatego też, jeśli ktoś ma jakieś fragmenty teleturnieju, albo posiada informacje mogące uzupełnić wpis, prośba o kontakt lub komentarz.

Niniejsze informacje opieram na oryginalnej wersji programu, nie mam więc stuprocentowej pewności, że u nas nie było jakiejś modyfikacji. A w oryginalnej wersji teleturniej nosił nazwę "Everybody's equal" (w późniejszym czasie przemianowany na "Whittle"). Wymyślili go Brytyjczycy - pod pierwotną nazwą emitowano go w latach 1989-91. pod drugą w 1997 roku.

W programie udział brali... wszyscy obecni w studiu. Według różnych informacji mogło to być nawet 100 lub 200 osób (u nas zapewne było sto osób, sądząc po tytule). Prowadzący, którym w naszej wersji podobno był Grzegorz Halama (tak przynajmniej dowodzi anglojęzyczna wikipedia), czytał kolejno pytania z czterema wariantami odpowiedzi. Uczestnicy wybierali (prawdopodobnie naciskali na jakimś urządzeniu lub pilocie odpowiednie cyfry) właściwą odpowiedź. Ci, którzy udzielili poprawnej, grali dalej. Jeśli ktoś wybrał błędną lub też nie odpowiedział w ogóle, odpadał z gry.

Dlaczego niektórzy nie udzielali odpowiedzi? Mogło nie tylko chodzić o to, że czasu było niewiele (około 10 sekund), ale także, iż nie chcieli być "grillowani" przez prowadzącego. Nie wiem, czy w naszej wersji też tak było, ale czytałem opinie, że w wersji oryginalnej zdarzało się (niejednokrotnie), że ci, którzy odpowiedzieli źle, bywali potem maglowani, czasem wręcz ośmieszani przez prowadzącego (oczywiście nie wszyscy, ale za każdym razem wybrana/e osoba/y).

Jak długo trwała zabawa w pytania i odpowiedzi? Aż do czasu, gdy na placu gry pozostawało nie więcej niż dziesięć osób lub do momentu, gdy zadano przewidzianą liczbę pytań (według różnych źródeł było ich pięć lub sześć). Do drugiej rundy wchodziło maksymalnie dziesięć osób. Jak wybierano szczęśliwą dziesiątkę w sytuacji, gdy na ostatnie pytanie poprawnie odpowiedziało na przykład piętnaście osób? Decydował czas - kto pierwszy, ten lepszy.

Ci, którzy znaleźli się w drugim etapie, zajmowali przygotowane miejsca, a zabawa dalej odbywała się na tych samych zasadach, co w pierwszym etapie, przy czym przewidziano chyba maksymalnie cztery pytania. Znów ci, którzy udzielali błędnej odpowiedzi (lub nie udzielili jej w ogóle), odpadali, przy czym - przynajmniej w wersji oryginalnej z 1997 roku (w starszej nie) - musieli założyć na twarz przygotowaną maskę. Jeśli po ostatnim pytaniu zostawała (z dobrą odpowiedzią) więcej niż jedna osoba, znów czas wskazywał, kto przechodził do finału.

Decydująca rozgrywka była bardzo prosta - w ciągu piętnastu sekund (nie można wykluczyć, że u nas czas był inny) uczestnik musiał ułożyć odpowiedzi na pytanie w prawidłowej kolejności (przypominało to nieco konkurencję "Kto pierwszy, ten lepszy" w "Milionerach"). Można było np. musieć ułożyć coś w kolejności od najmniej popularnego/znanego, do najbardziej, itp. Jeśli kolejność była właściwa, nagroda trafiała na konto szczęśliwego zwycięzcy (niestety nie wiem, co u nas można było wygrać, ale podejrzewam, że jakąś niewielką kwotę pieniężną).

Format trafił do wielu krajów, m.in. do Francji, Włoch, Hiszpanii, Japonii, Arabii Saudyjskiej i na Węgry. U nas pojawił się w 1998 roku w Naszej TV, emitowany był najprawdopodobniej od 24 stycznia 1998 w soboty, najpierw ok. 19.00, a potem godzinę wcześniej. Przetrwał, zdaje się, pół roku (do połowy lipca 1998). A odcinek z 1997 roku (na tej wersji programu ponoć opierała się polska edycja) w wersji angielskiej - kliknij tutaj.