Oko za oko

Jarosław Ostaszkiewicz, w pewnym momencie najbardziej znany głos w Polsce, czyli Wielki Brat, dostał swój program po tym, jak wyemitowano trzy edycje Big Brother, a TVN nie planował emisji kolejnej. Po cichu pewnie liczono na to, że jeśli nie ciekawość nowego programu, to chociażby chęć zobaczenia sławnego braciszka przyciągnie ludzi przed telewizory. Program nosił tytuł Oko za oko.

Sześcioro uczestników na początku spotykało się na dwudniowym obozie, na którym musieli zmierzyć się z różnymi zadaniami (nie tylko fizycznymi) i w ten sposób poznać swoje mocne i słabe strony. Następnie dochodziło do spotkania w w studiu. Prowadzący mówił, jaki typ zadania lub z jakiej dziedziny czeka kogoś z nich, a następnie każdy musiał wskazać osobę, która jego zdaniem powinna z owym zadaniem się zmierzyć. Co ważne, należało wskazać osobę, która ma najmniejsze szanse na wykonanie zadania - jeśli go bowiem nie wykonała, odpadała z gry, w przypadku jednak, gdy udało się je wykonać, to ona wskazywała, kto odpada. Wyboru dokonywała spośród osób, które ją wytypowały do wykonywania zadania. W praktyce mogło więc się zdarzyć i tak, że cztery zadania wykonywała ta sama osoba. Zadania mogły być różne - zarówno wymagające myślenia (krzyżówka, równania matematyczne) jak i kondycji.

Reguły zmieniały się, kiedy na placu boju pozostawały dwie osoby. Wówczas te osoby mierzyły się ze sobą w wyznaczonym przez prowadzącego zadaniu. Zwycięstwo w rywalizacji nie gwarantowało jednak otrzymania nagrody głównej, a jedynie było przepustką do rywalizacji o nią. Decydujące starcie było już niejako loterią i sprawdzianem, na ile udało się poznać innych uczestników podczas dwudniowego obozu.

Otóż w finale prowadzący zadawał pięć pytań, na które odpowiadali uczestnicy, którzy wcześniej odpadli z rywalizacji. Jeśli większość z nich udzieliła błędnej odpowiedzi, pieniądze zdobywała osoba, która przebrnęła poprzednie rundy. Jeśli jednak na większość pytań inni uczestnicy odpowiedzieli poprawnie, to oni zgarniali pieniądze i dzielili się nimi. Osoba, która przebrnęła pomyślnie wcześniejsze etapy miała jednak wpływ na to, kto odpowiadał na jakie pytanie. Otóż prowadzący najpierw wymieniał kategorię pytania, a pozostały na placu boju uczestnik wskazywał, kto na pytanie z tej kategorii będzie odpowiadał.

Program w Polsce emitowany był jesienią 2002 roku, w środy o 20.00 (od listopada o 22.00). Trwał niespełna godzinę, a pierwszy odcinek pojawił się 4 września. Przetrwał chyba tylko cztery miesiące. Główną nagrodą było 25 tysięcy złotych.

Oko za oko nie jest polskim pomysłem, program powstał na licencji brytyjskiej produkcji Dog eat dog (z 2001 roku). Program był emitowany także m.in. w Australii, USA, Singapurze i Niemczech (ZDF).

Jeden z odcinków - kliknij tutaj.