Kłamca

Czas na opis kolejnego programu, którego żadnych fragmentów wideo nie udało się odnaleźć w czeluściach internetu. Mowa o teleturnieju, a może grze psychologicznej, o tytule "Kłamca". Pozycja przed laty emitowana była w Polsacie.

Premiera w polskiej telewizji miała miejsce 22 kwietnia 2004 roku, a kolejne epizody emitowano najpierw w czwartkowe wieczory ok. 21.30, a następnie w piątki o tej samej porze. Przetrwał jedynie kilka miesięcy (kwiecień-czerwiec i wrzesień-październik), a łącznie wyemitowano 12 odcinków (+ chyba odcinek dodatkowy - prolog). Prowadzącym był Jarosław Ostaszkiewicz, znany bardziej jako głos Wielkiego Brata.

W każdym odcinku udział brało po sześć osób. Każda z nich opowiadała historię ze swojego życia. Robiła to w taki sposób, by przekonać pozostałych uczestników, że to jej należy się główna wygrana (u nas było to 15 tysięcy złotych, pieniądze znajdowały się w dwóch przezroczystych walizkach). Historia jednej z osób była jednak nieprawdziwa - to tytułowy kłamca. Według opisu całość odbywała się w specjalnie przygotowanym studiu, w którym uczestnicy byli zamknięci przez cztery godziny i w tym czasie nie mieli żadnego kontaktu ze światem zewnętrznym.

Mniej więcej co godzinę odbywało się głosowanie. Uczestnicy na tabliczkach wpisywali imię zawodnika, którego uważali za kłamcę lub tego, którego chcieli wyeliminować z dalszej gry. Ten, kto otrzymał najwięcej głosów, odpadał. Trwało to tak długo, aż w rywalizacji pozostały tylko dwie osoby. W decydującym momencie obydwie decydowały (niezależnie od siebie), czy chcą zabrać pieniądze dla siebie, czy podzielić się z konkurentem. Jeśli obydwie zaznaczyły, że chcą się dzielić, otrzymywały po 7,5 tys., jeśli obydwie zaznaczyły, że chcą pieniędzy dla siebie - odchodziły z niczym, jeśli pojawiła się różnica zdań - pieniądze w całości trafiały do osoby, która zaznaczyła, że chce pieniądze dla siebie. Inaczej było, gdy we wspomnianej dwójce znajdował się tytułowy kłamca - wówczas niezależnie od decyzji to on zgarniał całą kwotę.

Warto jeszcze wspomnieć, że istniał tzw. pokój prawdy, w którym uczestnicy mogli między sobą ustalać strategię, zawierać sojusze, itp. Wiadomo jednak, że nie było pewności, czy druga strona dotrzyma umowy, ani też, czy przypadkiem jedną z osób nie jest kłamca.

Oryginalny format nosił tytuł "Judas Game" i pochodził z Holandii. Trafił m.in. do Niemiec (nie cieszył się popularnością, zresztą byli tacy, którzy mieli problemy z tytułem; uważali, że będzie sprzyjał... antysemityzmowi). Podobno trafił też do Argentyny i Turcji.

Zapowiedź programu - kliknij tutaj.