Zasady banalnie proste. Najpierw castingi, podczas których chętni prezentowali swoje umiejętności wokalne. Oceniało ich profesjonalne jury, w pierwszej, drugiej i czwartej edycji w składzie 4-osobowym, zaś w 3 w składzie pięcioosobowym. Jeśli uczestnik zachwycił większość jurorów, przechodził do następnej rundy. W przypadku remisu decydujący głos miała osoba, która danego dnia pełniła rolę przewodniczącego. Spośród wszystkich, którzy spodobali się jurorom, wybierane były osoby, które występowały na żywo w kolejnych odcinkach programu. W ten sposób wyłoniono 10 finalistów. W kolejnych odcinkach finałowych odpadała jedna osoba, ta, która otrzymała najmniej głosów od telewidzów. W decydującej batalii śpiewały dwie osoby.
Rolę jurorów pełnili Kuba Wojewódzki (3 edycje), Jacek Cygan (4 edycje), Elżbieta Zapendowska (4 edycje), Robert Leszczyński (4 edycje), a także w jednej edycji Maciej Maleńczuk i Marcin Prokop. Właśnie Maleńczuka uważam za najsłabszego jurora Idola. Nie miał nic ciekawego do powiedzenia, często jego komentarze brzmiały po prostu "źle, dwója"...
Program wykreował kilka gwiazd sceny muzycznej. Co prawda o Alicji Janosz, zwyciężczyni pierwszej edycji, trudno powiedzieć, by zrobiła wielką karierę. Dotychczas wydała zaledwie dwie płyty, a ja jakoś nie kojarzę jej piosenek poza tą śpiewaną wspólnie z innymi ludźmi z Idola oraz piosenką do Księgi Dżungli 2. Są jednak inni, którzy znaleźli się w finałowej dziesiątce pierwszej edycji, a którzy zrobili karierę, nagrali kilka popularnych piosenek. Choćby Ewelina Flinta, która co prawda też już dawno nie nagrała nowej płyty, a łącznie ma na koncie dwa krążki, jednak piosenki "Żałuję", czy też "Nie kłam, że kochasz mnie" (wspólnie z Łukaszem Zagrobelnym) znajdowały się na szczytach list przebojów.
Inni - Szymon Wydra ma na koncie już cztery albumy, a mnie się podobają dwie jego piosenki: "Teraz wiem", oraz "Jak ja jej to powiem". Ani Dąbrowskiej szerzej przedstawiać nie trzeba, ma wiele piosenek wciąż granych przez różne stacje radiowe i na koncie pięć płyt. Znany jest także Tomasz Makowiecki (Makowiecki Band). Patrycja Wódz swego czasu próbowała sił w zespole Queens, zaś Jakub Rutnicki owszem, zaistniał, ale w polityce. Obecnie zasiada w sejmie jako poseł PO. Niezbyt pochlebne opinie krążą natomiast po internecie o Małgorzacie Stępień. W komentarzach choćby tutaj można przeczytać, że finalistka pierwszej edycji Idola jest naciągaczką, która pożycza pieniądze na nagranie płyty, którą to nagrywa już od 10 lat i nie oddaje owych pieniędzy....
O pozostałych finalistach pierwszej edycji słuch zaginął, choć na przykład Paweł Nowak coś kilka lat temu próbował zrobić w kierunku muzycznym...A kogo jeszcze wypromował w pozostałych edycjach Idol? Monika Brodka wygrała trzecią edycję i jest obecnie znaną piosenkarką. zwycięzca czwartej edycji Maciej Silski ma na koncie dwie płyty. Nagrywa także Sławomir Uniatowski (finalista drugiej edycji), choć trudno powiedzieć, by był obecnie popularnym wokalistą. Bartosz Szymoniak, który zajął trzecie miejsce w 4 edycji, został wokalistą w zespole Sztywny Pal Azji. Hania Stach (druga edycja) nagrała dwa albumy, ale nie należy, przynajmniej w moim odczuciu do popularnych wokalistek. Mariusz Totoszko (finalista 2 edycji) jest wokalistą zespołu Volver. Damian Aleksander (2 edycja) poświęcił się bardziej karierze aktorskiej niż muzycznej. Bartosz Król (2 edycja) natomiast przez kilka lat był wokalistą zespołu Mafia, a obecnie liczy na solowy sukces z nową płytą. Zwycięzca drugiej edycji Krzysztof Zalewski zadowolił się na razie jedną płytą. Śpiewać próbuje też m.in. Jakub Kęsy (3 edycja), Piotr Lato (4 edycja), Dominika Kasprzycka (4 edycja, zespół Singin' Birds) czy Michał Karpacki (3 edycja).
Program cieszył się sporą popularnością wśród ludzi, którzy mieli marzenie, by zaistnieć w muzycznym biznesie. Nagrodą dla zwycięzcy było bowiem możliwość przygotowania, nagrania i promocji płyty.
Idol nie jest polskim pomysłem. Program powstał w 2001 roku w Wielkiej Brytanii pod nazwą "Pop Idol" (powstały dwie edycje). Emitowany był w kilkudziesięciu krajach. Najwięcej edycji powstało w USA (obecnie planowana jest 13 edycja programu). Program pojawił się również m.in. w Kanadzie, Brazylii (Idolos, obecnie 7 edycja), Australii, Arabii Saudyjskiej (obecnie 2 edycja), Niemczech (w tym roku odbyła się 10 edycja), Francji (Nouvelle Star), Holandii, Portugalii, Szwecji (obecnie 9 sezon), Turcji (Turkstar, tylko jedna edycja w 2004 roku) czy Rosji (Narodnij Artist).
Idol pojawił się jednak także w mniejszych lub mniej popularnych krajach. Obecnym był w Nowej Zelandii, Belgii, Grecji, Norwegii (obecnie 7 sezon), Portoryko, Bułgarii (Music Idol), Danii, Czechach (Cesko hleda Superstar), Słowacji (Slovansko h'lada SuperStar), Finlandii (niedawno zakończyła się 7 edycja), Chorwacji, Estonii (Eesti otsib superstaari), Macedonii i Islandii (Idol Stojrnuleit).
Idol zawędrował także do innych krajów spoza Europy. Obecny był w Armenii (Hay SuperStar), Gruzji (Geostar), Indiach, Kazachstanie, Chinach (zadebiutował w tym roku pod nazwą: Zhōngguó Mèng Zhī Shēng), Indonezji, Nigerii, RPA (obecnie 9 sezon), Wietnamie (Thần Tượng Âm Nhạc), Bangladeszu, Malezji, Singapurze i na Filipinach. To świadczy o tym, jaką popularnością cieszył się ów program.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentarz ukaże się po zatwierdzeniu przez administratora