Randka w ciemno

Program, który w latach dziewięćdziesiątych cieszył się ogromną popularnością. Nadawany był w latach 1992-2005 w programie pierwszym. Randka w ciemno pojawiała się na antenie w piątki, ok. 18.00. Był jednak moment, że emisja została przeniesiona na niedzielę.

Na czym polegał program? Składał się z trzech części. Uczestniczka dokonywała wyboru spośród trzech panów, uczestnik spośród trzech pań, a także pojawiała się opowieść i prezentacja filmu z wycieczki, na którą jeździli zwycięzcy.

Jak wyglądał dokładniej wybór? Najpierw pojawiało się trzech kandydatów (kandydatek), którzy mówili telewidzom kilka słów o sobie. następnie kandydaci byli zasłaniani parawanem, by wybierający nie widział ich twarzy. Pamiętam, że wielokrotnie wśród znajomych słyszałem opinię, że ludzie i tak widzą się albo przed programem, albo że parawan niezbyt dokładnie zasłania uczestników. Ciekawe, jaka była prawda...

Wybierający zadawał każdemu kandydatowi trzy pytania (każdy odpowiadał na te same). Nie były to jednak zwykle pytania typu: czym się zajmujesz, itp., ale: Co byś mi podarował na pierwszej randce, co robisz, gdy widzisz przystojnego nieznajomego na dyskotece/w kawiarni (itp.). Po serii odpowiedzi pojawiał się tak zwany głos, który podsumowywał wypowiedzi kandydatów. Następnie zwycięzca czekał za parawanem, zaś wybierający poznawał osoby, których nie wybrał. No i wreszcie następowało odsłonięcie parawanu i... czasami widać było na twarzach uczestników rozczarowanie... Kolejny etap, to wybór jednej z dwóch kopert, w których kryły się wycieczki. Para, która przed chwilą się poznała, udawała się na ową wyprawę, by po powrocie opowiedzieć wrażenia w programie...

Zdarzyło się, że para, która poznała się w programie, potem wzięła ślub...
Program prowadził Jacek Kawalec, którego po pewnym czasie zastąpił Tomasz Kammel. Jakoś tego drugiego prowadzącego nie za bardzo trawiłem... Po niespełna trzynastu latach program, ze względu na niską oglądalność zniknął z anteny....

I jeszcze wspomnienie z dzieciństwa. Pamiętam, że będąc w jednej z klas szkoły podstawowej (bardziej w trzeciej niż w siódmej), bawiliśmy się w Randkę w ciemno. Za kurtynę służył fragment tablicy ściennej, a jako że wszyscy znaliśmy się i mogliśmy rozpoznać po głosie, wyboru rzeczywiście dokonywano w ciemno - to znaczy tuż przed wyborem dziewczyny lub faceci zmieniali miejsca... :)